İNTİKAM VAKTİ
Bronze
- Joined
- Jun 5, 2025
- Posts
- 350
- Reputation
- 540
Bu yazıda biraz içimi dökmek istiyorum.Yıllardır yaşadığım kafa mı kurcalayan o kadar düşünce var ki.Bunları başkalarına anlatamamak,içimde tutmak beni hem ruhsal hem fiziki açıdan çok yordu.Ben iyi bir eğitim hayatına sahip biriydim 6.sınıfa kadar.Hani her öğretmenin övgüyle bahsettiği derslerinde başarılı olan o çocuk var ya o bendim işte.
Sonra işler değişmeye başladı.Başka bir ortamdaydım.Pek zeki insanlar değillerdi.Karakterleride kötüydü.Yanlış insanlarla girdiğim etkileşim beni bir yıkıma doğru sürükledi.
Artık o çalışkan derslerinde başarılı olan çocuk değildim.1 saat masa başında kalamıyordum.Zararlı alışkanlıkalrım vardı.Ve karakterimde iğrençleşmişti.
O başarılı çocuktan geriye hiçbir şey kalmamıştı.Artık iyi örnek değil kötü örnektim.
Lgs zamanı geldi.Artık bunu nasıl izah ederim bilmiyorum ama denemelerde 300ü geçemeyen ben 400+ puan yaparak pekte iyi olmayan bir fen lisesine gittim.
Oraya gidince işler değişmedi benim için.Çalışmadığım için berbat notlar alıyordum.İçimden çalışmak gelmiyordu.Zihnimi doldurduğum okumak boş,okusan ne olacak düşünceleri bilinçaltıma o kadar işlemişti ki ders çalışmak için attığım her adım beni dahada kötüleştiriyordu.
Sonra okul değişirdim ama işler değişmedi dahada kötüleşti.Lise hayatımda kimseyle konuşmadım sosyalleşmedim mezuniyet balosuna gitmedim.Hayatımın en iğrenç yıllarını geçirdim.Ne bir kız arkadaşım oldu neden erkek arkadaş ortamım.Tamamen yalnızdım.Tek başımaydım.Böyle bir yalnızlığın acısını yaşayan bilir.
Lise sınavında da bir bok yapamadım.Mezuna kaldım işler ilk başta iyi gidiyordu ama sonra yine tepetaklak oldu.
Ne yapacağımı bilmiyorum bir tarafım iyi bir üniversite iyi bir bölüm diyor diğer tarafım başka işlere yönel diyor.
Yine mezuna kalsam yine aynı şeyler olacak korkusu var.
İnstagramdan eski arkadaşlarıma baktım.Hepsi güzel üniversiteler güzel bölümler kazanmışlar ama ben hiçbir boku kazanamadım.İşin acı kısmı benim onlarla potansiyel olarak hiçbir farkımın olmamasıydı.Hatta bazılarından daha iyiydim.Ama bu potansiyeli değerlendiremedim.İçimde bunun öfkesini taşıyorum.
Umarım zaman güzel şeyler getirir.Artık vaktimi boş şeylere harcamayacağım.Büyüğünüz olarak size tavsiyem çok çalışın ve yapmadığınız için içinizde ukte kalan şeyleri yapın.Vaktinizi güzel değerlendirin giden vakit birdaha geri gelmiyor.
Sonra işler değişmeye başladı.Başka bir ortamdaydım.Pek zeki insanlar değillerdi.Karakterleride kötüydü.Yanlış insanlarla girdiğim etkileşim beni bir yıkıma doğru sürükledi.
Artık o çalışkan derslerinde başarılı olan çocuk değildim.1 saat masa başında kalamıyordum.Zararlı alışkanlıkalrım vardı.Ve karakterimde iğrençleşmişti.
O başarılı çocuktan geriye hiçbir şey kalmamıştı.Artık iyi örnek değil kötü örnektim.
Lgs zamanı geldi.Artık bunu nasıl izah ederim bilmiyorum ama denemelerde 300ü geçemeyen ben 400+ puan yaparak pekte iyi olmayan bir fen lisesine gittim.
Oraya gidince işler değişmedi benim için.Çalışmadığım için berbat notlar alıyordum.İçimden çalışmak gelmiyordu.Zihnimi doldurduğum okumak boş,okusan ne olacak düşünceleri bilinçaltıma o kadar işlemişti ki ders çalışmak için attığım her adım beni dahada kötüleştiriyordu.
Sonra okul değişirdim ama işler değişmedi dahada kötüleşti.Lise hayatımda kimseyle konuşmadım sosyalleşmedim mezuniyet balosuna gitmedim.Hayatımın en iğrenç yıllarını geçirdim.Ne bir kız arkadaşım oldu neden erkek arkadaş ortamım.Tamamen yalnızdım.Tek başımaydım.Böyle bir yalnızlığın acısını yaşayan bilir.
Lise sınavında da bir bok yapamadım.Mezuna kaldım işler ilk başta iyi gidiyordu ama sonra yine tepetaklak oldu.
Ne yapacağımı bilmiyorum bir tarafım iyi bir üniversite iyi bir bölüm diyor diğer tarafım başka işlere yönel diyor.
Yine mezuna kalsam yine aynı şeyler olacak korkusu var.
İnstagramdan eski arkadaşlarıma baktım.Hepsi güzel üniversiteler güzel bölümler kazanmışlar ama ben hiçbir boku kazanamadım.İşin acı kısmı benim onlarla potansiyel olarak hiçbir farkımın olmamasıydı.Hatta bazılarından daha iyiydim.Ama bu potansiyeli değerlendiremedim.İçimde bunun öfkesini taşıyorum.
Umarım zaman güzel şeyler getirir.Artık vaktimi boş şeylere harcamayacağım.Büyüğünüz olarak size tavsiyem çok çalışın ve yapmadığınız için içinizde ukte kalan şeyleri yapın.Vaktinizi güzel değerlendirin giden vakit birdaha geri gelmiyor.
Last edited:
